Staakmolentje van Alfred Ronse

Aan de voorzijde van het kasteel Ter Waere, aan de noordzijde van de Brugsebaan (nr. 145) in Gistel, liet molenexpert Alfred Ronse (1876-1962) voor 1930 een schaalmodel op - naar schatting - halve grootte - bouwen van een staakmolen op teerlingen met open voet. Molenbouwer was vermoedelijk Charles Peel uit Gistel. Het molentje was uitgerust met een steenkoppel en was volledig maalvaardig. 

Het molentje kende slechts een kort bestaan en was voor 1940 al verdwenen. Vermoedelijk werd het overgebracht naar een andere (onbekende) locatie.

John VERPAALEN

Zie ook: Gistel, De Merelaan (bestaande molen)
             Gistel, Het Merelaantje (verdwenen)

C. Devyt, In Memoriam Alfred Ronse 1876-1962, Biekorf, jg. 63, 1962, p. 400-401.
In zijn zijn 86e levensjaar overleed op 22 november 1962 de Heer Alfred Ronse, voorzitter van de Provinciale Raad van West-Vlaanderen en burgemeester van Gistel. In de bibliografie is zijn naam verbonden aan een werk over hoevenbouw (Fermes types et constructions rurales en West-flandre) dat hij, in samenwerking met architect Theo Raison, onmiddellijk na de eerste wereldoorlog (1918) heeft gepubliceerd. En meer nog aan het molenboek De Windmolens (1934), het standaardwerk over dit onderwerp.
Zijn ingeboren technische vaardigheid dreef hem tot de ware liefde voor een oud beroep: het bedrijf van molenaars en molenmakers, en voor een aloud werktuig dat hem zeer dierbaar was de windmolens. Meer het menselijke en het ambachtelijke dan wel het monument of de geschiedenis weerhielden zijn belangstelling. Zijn grootste vreugde was zelf in de werkwinkel of aan de werkbank te staan.
Voor zeer veel windmolens heeft hij de plannen van herstelling opgemaakt en, met zijn zeer grondige vakkennis, de werken geleid. Als toegevoegd Koninklijk Hoogcommissaris aan de Wederopbouw 1919 kon hij bekomen dat een tiental staakmolens naar de frontstreek werden overgebracht om er in gebruik te worden genomen. Als lid van de Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen was het, tot het laatste, zijn doel die molens te klasseren die nog in bedrijf zijn en alle andere desnoods van de rangschikking te ontheffen.
Uitgenodigd door ‘De Hollandse Molen’, Vereniging tot Behoud van molens in Nederland, om een voordracht te houden op de algemene ledenvergadering van 6 maart 1937, kondigde hij aldaar onder de titel ‘Naar de Redding van den Belgischen Windmolen’ de stichting aan van de VZWD ‘De Belgische Windmolen’. Hij had toen reeds de toetreding bekomen van verscheidene personen. De statuten en toetredingsformulieren werden opgesteld en gestencild maar niet meer verzonden, omdat de tijdsomstandigheden ongunstig werden. Na de tweede wereldoorlog achtte hij zelf dat deze stichting weinig nut zou hebben. Persoonlijk heeft hij zijn kennis en invloed ten dienste gesteld, zodat het behoud en onderhoud van veel windmolens aan hem alleen is te danken.

C. Devyt, "In Memoriam Alfred Ronse 1876-1962", Biekorf, jg. 63, 1962, p. 400-401 (hierin wordt evenwel geen melding gemaakt van het specifieke molentje)