De Bekemolen was een houten oliewindmolen aan de oostzijde van de Ruddervoordestraat. De beek en de brug een weinig meer ten noorden werden, naar de windmolen, respectievelijk Muelebruggebeek en Meulebrugge genoemd.

De staakmolen werd gebouwd voor 1497. Hij is te zien op de kaart van het Brugse Vrije door Pieter Pourbus (1571). Hij wordt ook vermeld in het handboek van Jacob van Haveskercke uit 1634.

De molen verdween voor 1676. In het Landboek van Zwevezele van dat jaar wordt enkel nog "den Ouden  Meulewal" vermeld.

Toponymische vermeldingen:
- "Te Zwevezeele tusschen de kercke en de bekemeulne" (1497).
- "Binder de prochie van Zwevezeele liggende tusschen de kercke en de bekemeulne (16de eeuw, Roden II)
- "Au village de Zwevezeele entre l'église et le moulin appelé beke-meulne" (Rodes 5, 1680).

Op de Ferrariskaart (ca. 1775) en latere kaarten is er geen enkel spoor van terug te vinden.

Lieven DENEWET

Archieven
Rijksarchief Kortrijk, Blauwe nummers, nr. 9244 (akte van 1497).
Rijksarchief Brugge, Fonds de Thibault de Boesinghe, nr. 606, f° 36 (handboek van Jacob van Haveskercke, 1634)

Werken
Karel De Flou, "Toponymisch Woordenboek van Westelijk Vlaanderen...", deel 1.
"De molens van Zwevezele", Het Houtland, jg. 1972, p. 5-11 (7-8).
A. Vandewiele, "Zwevezele. Deel I. De Parochie Zewevezele tot 1795", Zwezezele, 1981, p. 461, 465.