Molen achter de Sint-Amandsproosdij

In 1578, in de "troebele tijd", moest de schormolen op bevel van de Staatse troepen (vertegenwoordigd door het "comité van de XVIII Mannen") afgebroken worden om plaats te maken voor de uitbreiding van de Kortrijkse verdedigingsgordel. Later volgden plunderingen, zowel door de Spaanse troepen (in feite de Malcontenten) als door de Staatse. De leertouwers verhuisden hun molen naar de binnenstad op een bastion achter de Sint-Amandsproosdij. De toenmalige leertouwers Antoine Marin, Rogier de Mets en anderen hadden daarvoor echter geen toelating gevraagd en nog minder gekregen van de abt van Saint-Amand-en-Pévèle en werden door hem hard op de vingers getikt. Maar hij bleef grootmoedig en toonde begrip voor de situatie. HIj liet de molen staan met enkele inperkende voorwaarden, tot betere tijden zouden aanbreken. Die tijd kwam met het Twaalfjarig Bestand in 1609. Toen kwam de schorsmolen weer op zijn oude plaats aan de weg naar Menen terecht.

In 1659 was de streek opnieuw erg onveilig met de binnenvallende Fransen. De ondertussen wijzer geworden leertouwers, waaronder Willem de Mets, zoon van Rogier, en anderen, vroegen nu in een gemotiveerde brief de toestemming om de molen weer naar het bastion achter de proosdij te verplaatsen. De abt gaf daarop zijn goedkeuring maar weer met een aantal voorwaarden. Het is niet zeker of er gevolg aan werd gegeven. De oorlogsdreiging was inmiddels voorlopig geluwd.

Pierre MATTELAER

Zie ook: Kortrijk, Schorsmolen, Scheusmolen

Pierre Mattelaer, "Leerlooierijen en schorsmolens", De Leiegouw, jg. 46, 2004, p. 55-83 (77-79).
Mattelaer Pierre, "De Kortrijkse molens, De Leiegouw", XVIII, 1976, p. 323-352.
Mattelaer Pierre, "De windmolens van Kortrijk", De Leiegouw, LIII, 2011, 1, p. 5-77 (35, 63-65).
Mattelaer Pierre, "Leerlooiers en schorsmolens. Een vergeten industrie, ook in Kortrijk", De Leiegouw, XLVI, 2004, p. 55-83.