De Moulin du Piroir, Moulin de Biez of Moulin de Basse Biez is een graanwatermolen met een turbine, op de Train, in de rue Basse, op 800 meter ten noordwesten van het centrum, op 47,68 meter boven de zeespiegel.

De graanmolen bestond al voor 1350 en was toen voorzien van een onderslagrad.. Hij moest vroeger een cijns betalen aan het kapittel van Cambrai (Kamerijk) en een jaarlijkse vergoeding van 10 mudden graan aan de prior van Basse-Wavre, op voorwaarde dat deze iedere zondag een hoogmis zou zingen.

Eigenaars na 1830:
- voor 1834, eigenaar: Devroye Guillaume, molenaar te Biez
- 02.08.1855, deling: a) Devroye Martin Joseph, molenaar te Biez en b) Devroye Jean Louis Constant, moelnaar tee Biez (notairs Lamarre)
- 16.06.1862, deling: Devroye-Godard Jean Louis Constant, burgemeester te Biez (notaris Collete)
- 23.04.1897, erfenis: de kinderen
- 23.04.1897, erfenis: a) Devroye-Lacourt Jules François Constant, de weduwe, rentenierster te Grez-Doiseau en b) Devroye Léon, eigenaar te Grez-Doiceau
- 25.08.1908, deling: Devroye-Joffroy Léon, eigenaar te Grez-Doiceau (notaris Collette)
- 17.09.1934, verkoop: Bogaerts-Stalpaert Antoine, molenaar te Biez (notaris Streel)
- 19.01.1935, erfenis: a) Bogaerts Jean Baptsite (voor 1/3 naakte eigendom), b) Bogaerts François Joseph (voor 1/3 naakte eigendom), c) Bogaerts Victoria Antoinette (voor 1/3 naakte eigendom) en d) Bogaerts Antoine (voor vruchtgebruik) (overlijden van vrouw Stalpaert)
- 24.12.1935, verkoop: a) Bogaerts Jean Baptsite (voor 1/3 naakte eigendom), b) Bogaerts Victoria Antoinette (voor 1/2 naakte eigendom) en c) Bogaerts Antoine (voor vruchtgebruik) (notaris Streel)
- 13.11.1950, einde vruchtgebruik: Bogaerts-Peeters Jean Baptiste, moelnaar te Biez (ovelrijden van Antoine Bogaerts)
- 03.04.1972, begin vruchtgebruik: a) Bogaerts-Peeters Jean Baptiste, de weduwe, te Biez (voor vruchtgebruik) en b) Bogaerts Jean Ghislain (voor naakte eigendom), handealar (te Biez (overlijden van Jean Baptiste Bogaerts)
- 01.09.1980, einde vruchtgebruik: Bogaerts-Voulgarides Jean Ghislain, handelaar te Grez-Doiceau (overlijden van de weduwe Peeters van Jean Baptiste Bogaerts)

Het molengebouw werd vergroot in 1914 en 1944. Toen werd er gemalen met water en met een elektrische motor.

Mits toelating van 17 oktober 1829 richtte Guillaume De Vroye op de andere oever een hennepbreekwatermolen op. Deze werd in 1881 omschreven als landgebouw.

In 1914 werd in het gebouw op het perceel A13a waterkracht aangewend om elektriciteit op te wekken. Het kadasterdocuemnt 220 beschrijft: "placement d'un moteur occupé le 01.04.1918"). Kort na de eerste wereldoorlog verdween ook deze activiteit.

De laatste molenaar was (Jean) Ghislain Bogaerts. De turbine is er nog, maar wordt niet meer gebruikt. De gietijzeren aandrijving is nog aanwezig.

Lieven DENEWET & Herman HOLEMANS

Literatuur

Deze molen wordt als voorbeeld gesteld van een "geslaagde herbestemming" in de brochure van Anne Norman, "Architectures", Tome 4, 10 logements dans des espaces détourné en Brabant Wallon", Wavre, Province du Brabant Wallon, 2003, ill., p. 36-39;
Herman Holemans, "Kadastergegevens: 1835-1985. Brabantse wind- en watermolens. Deel 6: arrondissement Nijvel (A-E)", Kinrooi, Studiekring Ons Molenheem", 1995;
M.A. Duwaerts e.a., "De molens in Brabant", Brussel, Dienst voor Geschiedkundige en Folkloristische Opzoekingen van de Provincie Brabant, 1961.