Oudebrugmolen

De Oudebrugmolen (naar zijn ligging) of molen De Beule (naar de laatste molenaar) was een houten korenwindmolen aan de Oude Brug (nr. 30), op 1 kilometer ten oosten van het centrum van Lokeren.

Nast de windmolen stond (in 1878) een rosmolen om ook in windstille periodes te kunnen malen.

We zien hem aangeduid op de Ferrariskaart van ca. 1775 met het bruin symbool van een staakmolen.

In de "Gazette van Gend" van 11 oktober 1792 verscheen de volgende verkoopsadvertentie: "Wordt in Lokeren verkocht “by instel ende op verhooginge”, door de stadhouder en notaris Pieter Francies van Remoortere aldaar, in opdracht van de hoirs ten sterfhuize van de weduwe van Judocus Cornelis: Koop I: een wel geconstrueerde en beklante graanwind- en rosmolen, met een schoon en commodieus woonhuis, schuur, grote tuin en boomgaard, samen omtrent 250 roeden groot, staande binnen het Dorp van Lokeren, voorbij de houten brug over de Durme; de ingestelde koopsom bedraagt 5218 guldens;
Koop II: een partij zaailand en eiken kapbos, ongeveer 600 roeden groot, gelegen tegen het voormelde huis en molenhof, ingesteld voor de som van 875 guldens.
De “finaele verkoopinge ofte het absolut verblyf” gebeurt op 31 oktober 1792 in de herberg den Gouden Leeuw binnen het Dorp van Lokeren.

Eigenaars na 1830:
- voor 1834, eigenaar: Bosteels Jean, de kinderen (waaronder Bosteels Albertine, echtgenote Decaluwé Charles, molenaar te Lokeren)
- 14.11.1844, verkoop: De Caluwé-Bosteels Jean, molenaar te Lokeren (notaris Speelman - 1/2 van de windmolen; de andere helft behoorde toe aan Bosteels Marie Jacqueline)
- 16.09.1858, verkoop: Sterck Louis, molenaar te Dendermonde en later te Lokeren (notaris Van Landeghem)
- 08.10.1862, verkoop: Behiels-Verhoont Charles, molenaar te Sint-Niklaas en later te Lokeren (notaris Van Landeghem)
- 1868, verkoop: Wijtynck Jacques Bernard, rentenier te Lokeren (registratie op 17.04.1868)
- 05.02.1878, verkoop: De Beule-Wauters Camille, molenaar te Lokeren (notaris Muys - graanwindmolen met rosmolen)

Naast de molen stond een rosmolen. Rechtover de windmolen bevond zich van 1833 tot 1874 het schuttersplein van de Sint-Sebastiaansgilde "de Edele Handboog". In een verslag van deze gilde is er sprake van een schieting op de "meulenberg" met de "prange" op de bovenste top van de rechtopstaande wiek.

De staakmolen werd in 1882 afgebroken. Dit gebeurde nadat in de Gazette van Lokeren van 2 oktober 1881 een advertentie verschenen waarin de molen "te huren of te koop" werd aangeboden. Camile De Beule werd als laatste gebruiker opgegeven. 

Lieven DENEWET & Herman HOLEMANS

"Gazette van Gend" van 11 oktober 1792.
Gazette van Lokeren, jg. 38, 1881, nr. 2008, 2 okt. 1881, p. 3, kol. 3.
F. De Vos, "Onze Lokerse windmolens", in: De Stad Lokeren, 3-10-17 en 24 december 1960,
Inventaris van de wind- en watermolens in de provincie Oost-Vlaanderen naar gegevens van het Archief van het Kadaster. Derde aflevering. De arrondissementen Oudenaarde en Sint-Niklaas", in: Kultureel Jaarboek voor de provincie Oost-Vlaanderen, XVI, 1962, 2 (Gent, 1963)
Herman Holemans, "Oostvlaamse wind- en watermolens. Kadastergegevens 1835-1990. Deel 4. Gemeenten K-L", Opwijk, Studiekring Ons Molenheem, 2002.
Roland Meyfroot e.a., "Lokerse Molens", Ekeren, 2002, 82 p.
W. Smet, "Kijk op het Waasland", Nieuwkerken-Waas, 1976. W. Smet, "De Windmolens in het Waasland", Nieuwkerken-Waas, 1974.
Paul Huys, "Molens te Lokeren in 1769", De Souvereinen, XII, 1981, p. 101.