Kloostermolen

Deze oliewatermolen werd tussen 1800 en 1834 opgericht door Guillaume Wittouck. Hij had tijdens de openbare verkoop van 18 mei 1800 de afgeschafte priorij van Klein Bijgaarden gekocht, waaronder het klooster met kerk, pachthof, stallingen, schuur... Het grootste van de gebouwen werd nadien gesloopt of aangepast; de neerhofgebouwen werden heringericht als alcoholstokerij en olieslagerij, Klein-Bijgaardenstraat nrs. 21 en 27. De boomgaard bleef behouden en de  watermolen aan de Zuun, gelegen ten zuiden van het klooster, deed dienst als oliemolen met de oude ringgracht als molenreservoir.

Eigenaars na 1830:
- voor 1834, eigenaar: Wittouck Franciscus de weduwe, stoker te Sint-Pieters-Leeuw
- later, mutatie: Van Cutsem Petronille, echtgenote Dindel, te Sint-Pieters-Leeuw

De wateroliemolen werd in 1848 opgeheven en veranderd in een landgebouw: een akte uit 12.10.1848 spreekt over een "établissemen.

Guilaume Wittouck bouwde een weinig verder (op perceel A71 a) een graanwatermolen

Zie ook: Sint-Pieters-Leeuw, Graanmolen van Klein-Bijgaarden

Kadaster Vlaams-Brabant, mutatieschetsen Sint-Pieters-Leeuw,  afdeling I, 1868/2, 1898/1.
M.-J. Van den Weghe, Eene bijdrage tot de geschiedenis van Sint-Pieters-Leeuw", Wetteren, 1931.
Herman Holemans, Kadastergegevens: 1835-1985. Brabantse wind- en watermolens. Deel 3: arrondissement Halle-Vilvoorde (M-Z), Kinrooi, Studiekring Ons Molenheem", 1992.
M.A. Duwaerts e.a., De molens in Brabant, Brussel, Dienst voor Geschiedkundige en Folkloristische Opzoekingen van de Provincie Brabant, 1961.
R. Van Mieghem, De molens van bij ons, in: Lewe, Driemaandelijks tijdschrift van de Heemkring Sint-Pieters-Leeuw, jg. 5 (1985-1986), nr. 3, p. 23-24, ill.
Ons erfgoed in woord en beeld, Themanummer, in Lewe, jg. 25, nrs. 2-3-4, 2006.
Alphonse Wauters, Histoire des environs de Bruxelles, Boek 1, Heruitgave van de originele tekst van 1855, Brussel, 1971.
Deneef R. (o.l.v.), Historische tuinen en parken van  Vlaanderen. Provincie Vlaams-Brabant. Pajottenland - Zuidwesten van  Vlaams-Brabant, (Monumenten en Landschappen, cahier 11), Brussel,  2005, p. 238-243.
Diriken P., Geogids Centraal  Pajottenland, Gooik - Lennik - Sint-Pieters-Leeuw, s.l., 1993, p.  104.
Roeykens A., De abdij Heilige-Mariaberg te Pepingen.  Stichting en verhuizing naar Sint-Pieters-Leeuw 1234-1253, in  Het oude land van Edingen en omliggende, jg. 1, nrs. 3-4,  1973, p. 181-185; jg. 2, nr. 1, p. 43-53.
Van Mieghem R., Beschrijving van de  jongste ontdekkingen in de ondergrond van de aardeweg vóór het klooster  van Klein-Bijgaarden, in Hallensia,  juli-september 1979, jg. 1, nr. 3, p. 32-40; nr. 4, p. 31-33.
Kennes H. m.m.v.Van Damme M., Inventaris van het bouwkundig erfgoed, Provincie Vlaams-Brabant, Gemeente Sint-Pieters-Leeuw, Deelgemeenten Sint-Pieters-Leeuw, Oudenaken, Ruisbroek, Sint-Laureins-Berchem en Vlezenbeek, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen VLB8, 2008.