In 1911 waren er nog vier rosmolens te Lissewege. De laatst overgeblevene, waarvan de inrichting nog bestond in 1939, was die van de gebroeders Desmidt die op het Soiraleen vlak achter de kerk.
Het molenwerk, type manège (fabrikaat Claeys, Zedelgem) stond binnen het oostelijk gebouw.
De dissel liep tot tegen de straat!
Als de molen niet werkte rustte de dissel op een omgegooid Duits soldatenzerkje uit de eerste wereldoorlog.

Over de boerderij  "Soryleen" ook nog "Ter Walle" genoemd (Agentschap Onroerend Erfgoed)
Deze hoeve staat weergegeven op de Ferrariskaart (1770-1778) en een kaart van 1859. Het is een hoeve van het langgeveltype, grondig verbouwd. Verankerde baksteenbouw, witbeschilderd boven een gepekte plint. Eindgevel opengewerkt met rondboogvormige muuropeningen. Vrijstaand nutsgebouw met gelijkaardige  rondboogvormige muuropeningen. De duiventil die bij de hoeve hoorde, maakt nu deel uit van het perceel Willem van Saeftingestraat nr. 5.

Archieven
Rijksarchief Brugge, Collectie Kaarten en Plannen, nr. 1443.

Werken
M. Coornaert, "Een overzicht van de molens in het Noordvrije", in: Liber Amicorum René De Keyser, Speciale uitgave, Geschied- en Heemkundige Kring Sint-Guthago, 1985, p. 43-78.
Johan Ballegeer, "Molens in de Zwinstreek", in: Rond de Poldertorens, 47ste jg., 2005, nr. 2, p. 39-75.
René De Keyser, "Vroegere olie- en watermolens te noorden van Brugge", Rond de Poldertorens, III, 1961, 4, p. 140-146.
Gilté S., Van Vlaenderen P. & Vanwalleghem, A. m.m.v. Dendooven, K., Inventaris van het bouwkundig erfgoed, Provincie West-Vlaanderen, Gemeente Brugge, Deelgemeenten Dudzele, Lissewege en Zeebrugge, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen WVL25, 2006.