Molen Taffin was een houten oliewindmolen op wal die naar de laatst gekende eigenaar werd genoemd. Op 26 februari gaf de Spaanse koning Filips II de toelating tot de oprichting van deze molen, die op gevaar van verbeurdverklaring enkel mocht dienen om olie te slaan.

In het 20ste penningkohier van 1571 staa vermeld dat "Roelandt de Myttenaere fs Joos bewoont zyn huus ende erfve te Wevelghem plaetse, groot ontrent twaelf roeden lants en hy houdt een olije meulne den wal groot een honderd lants".

Bij het beleg van Kortrijk in 1667 brandde de korenmolen van de Wevelgemse Guldenbergabdij af. Van deze situatie maakte Guilliame Jacques, eigenaar van de oliemolen, in 1668 gebruik door in zijn molen ook graan te malen. Hiermee ging hij zijn bevoegdheid te buiten. De abdij tekende protest aan daar haar belangen geschaad werden. Het geschil werd geslecht voor de Koninklijke Raad te Doornik. Ondertussen was Guilliame overleden en was de weduwe hertrouwd met Pierre Jaeghere. Bij arrest van 10 december 1671 werden zij in het ongelijk gesteld, echter zonder verbeurdverklaring van hun molen.

De nieuwe eigenaar, de Menenaar Nicolas Taffin, ging in 1673 in beroep en mocht volgens het vonnis van datzelfde jaar terug koren malen. De abdis van de Guldenbergabdij hield voet bij stuk en het dispuut eindigde voor de Raad van State te Rijsel. De einduitspraak van dit langdurig proces viel in 1681. Nicolas Taffin mocht zijn molen alleen nog gebruiken om olie te slaan.

Taffin was een koopman en een vooraanstaand burger. Gedurende de periode 1690-1698 was hij schepen te Menen. Hij overleed er in 1701 en in 1708 verkochten zijn twee dochter, Joanne (begijn te Gent) en Marie Anna, een oliewindmolen. Deze stond in Menen-Buiten, langs de steenweg naar Kortrijk, dicht tegen de grens met Wevelgem.

Het is niet helemaal duidelijk wanneer deze Wevelgemse oliemolen verdwenen is. Op een kaart uit 1714 van het goed ter Walle is alleen nog de abdijmolen te zien. Daar waar ooit de molen Taffin had gestan, staat een huis getekend dat de herberg Het Swintje voorstelt met ernaast een smal hoog gebouwtje dat gelijkt op de kast van een staakmolen zonder wieken.

Archives départementales du Nord, série B, n° 19671.
Rijksarchief Gent, Fonds de Ghellinck-Vaernewijck, supplement nr. 470.
P. Favorel, Geschiedenis van de Guldenbergabdij, Kortrijk, 1957, p. 384-387.
[Vanhoutte Herman e.a.], Wevelgemse molens. Een kroniek, Wevelgem, Culturele Raad Wevelgem, 2010, 56 p.