Molen Kestemont

Molen Kestemont was een houten korenwindmolen die gelegen was in de Molenstraat nr. 2, op de 55 meter hoge Molenberg. Deze standaardmolen, met jaartal 1667 boven het poortje, werd in 1873 door Jan Kestemont uit Mechelen of omgeving overgebracht.

Opeenvolgende eigenaars:
- 1873, bouw: Kestemont Joannes-Baptsite, landbouwer te Sint-Laureins-Berchem
- 08.12.1876, verkoop: De Voghel-De Middeleer Philippus Josephus, molenaar te Sint-Laureins-Berchem (notaris Claes)
- 15.01.1889, verkoop: Kestemont Josephus, gemeentesecretaris te Drogenbos (notaris Claes)
- 17.06.1889, verkoop: Thielen-Kakelberghs Joannes Joseph Libert, molenaar te Sint-Laureins-Berchem (notaris Claes)
- 24.02.1913, verkoop: Thielemans Hendrik, elektriciteitsbewerker te Anderlecht (notaris Bulcke)
- 12.07.1921, verkoop: Evenepoel-Walravens Jan-Baptist, landbouwer te Sint-Laureins-Berchem (notaris Hauchamps)

In 1892 werd Frans Van der Steen uit Oudenaken door een draaiende molenwiek getroffen en was op slag dood.

Rond 1900 was Jan Thielen bezig met een molenzeil goed te leggen, waarvoor hij enige stappen op het zeil gegaan was. De vang (rem) was echter niet vastgelegd en de wieken draaiden eenmaal met de molenaar rond. Knecht Corneel Roelants had het bemerkt en zette de molen aanstonds stil. Later zei hij: “Hij is me geen beste vriend, maar ik kon toch niet zien, dat hij er zijn leven zou bij laten.” Thielen had niet de minste wonde.

Tijdens de eerste wereldoorlog werd de molen streng bewaakt door de Duitse bezetters.

Jean Baptist Evenepoel-Walravens was de laatste molenaar, maar ook landbouwer, kapper en gemeenteraadslid. In 1938 werd de molen gesloopt.

Links van de verdwenen molen staat nog het molenhuis, dat opgenomen is in de vastgestelde inventaris van het bouwkundig erfgoed. Het was ook ingericht als herberg "In het Molenhuis", welke benaming uiteraard naar de molen verwijst.

Bouwkundige beschrijving van de molenaarswoning (Hilde Kennes, Agentschap Onroerend Erfgoed)

Gerenoveerd, onderkelderd breedhuis van twee en vijf traveeën en anderhalve tot twee bouwlagen onder pannen zadeldak, op het kadaster ingetekend in 1910 op een voorheen onbebouwd perceel. Met schijnvoegen gecementeerde en beschilderde lijstgevel, geopend door rechthoekige vensters met lekdrempels van blauwe hardsteen, al dan niet met dito lateien; vernieuwd schrijnwerk; bewaarde luikduimen op de begane grond. Gedichte deur met bewaard, geschilderd opschrift "IN HET MOLENHUIS / J. EVENEPOEL WALRAVENS / ESTAMINET".

Lieven DENEWET & Herman HOLEMANS

Kadaster Vlaams-Brabant, mutatieschetsen Sint-Pieters-Leeuw, afdeling V (Sint-Laureins-Berchem), 1910/1.
Scheppers H., Notities over oude pachthoven, molens en herbergen te Sint-Pieters-Leeuw, s.l., 1999, p. 237.
J.-F. Vincx, "De Molens van ’t Payottenland, in: Eigen Schoon en De Brabander, XIX 7, 1931, 7, p. 187-189 (Sint-Laurens-Berchem Molen)
Van Hecke G., De verdwenen windmolen van Sint-Laureins-Berchem, in Lewe, jg. 3, nr. 3, 1983, p. 6-8.
Herman Holemans, Kadastergegevens: 1835-1985. Brabantse wind- en watermolens. Deel 3: arrondissement Halle-Vilvoorde (M-Z), Kinrooi, Studiekring Ons Molenheem", 1992;
M.A. Duwaerts e.a., De molens in Brabant, Brussel, Dienst voor Geschiedkundige en Folkloristische Opzoekingen van de Provincie Brabant, 1961;
R. Van Mieghem, De molens van bij ons, in: Lewe, Driemaandelijks tijdschrift van de Heemkring Sint-Pieters-Leeuw, jg. 5 (1985-1986), nr. 3, p. 23-24, ill.
Ons erfgoed in woord en beeld, Themanummer, in Lewe, jg. 25, nrs. 2-3-4, 2006.
Alphonse Wauters, Histoire des environs de Bruxelles, Boek 1, Heruitgave van de originele tekst van 1855, Brussel, 1971.
Kennes H. m.m.v. Van Damme M., Inventaris van het bouwkundig erfgoed, Provincie Vlaams-Brabant, Gemeente Sint-Pieters-Leeuw, Deelgemeenten Sint-Pieters-Leeuw, Oudenaken, Ruisbroek, Sint-Laureins-Berchem en Vlezenbeek, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen VLB8, 2008.