Noordstampkot

Het Noordstampkot was een houten oliewindmolen (later ook korenmolen) aan de westzijde van de Noordstraat (nr. 149), achter het huis van slager-traiteur Caprice, ten zuiden van de Désiré Mergaertstraat.

De molen werd voor 1752 gebouwd. Hij werd dan vermeld als "Noortstampcot". Wie zien hem aangeduid op de Ferrariskaart (ca. 1775) met het bruin symbool van een staakmolen op teerlingen.

Eigenaar rond 1830 was Petrus Carlier-Vanhees, winkelier te Roeselare. Hij kreeg op 13 augustus 1836 de toestemming van de Bestendige Deputatie van de provinice West-Vlaanderen om er een graanmolen aan toe te voegen. De molenkast werd dan op een ronde stenen onderbouw of torenkot geplaatst.

In mei 1838 werd de molen geheel vernield door een brand.
De stenen onderbouw bleef bestaan. Deze staat aangeduid, met een rond grondvlak, in de Atlas der Buurtwegen (1843).

In de verdelingsacte van 21 juli 1849, verleden voor notaris Boutin, aan Pierre Carlier (junior), handelaar te Roeselare, lezen we: "les restes d'un moulin consommé par le feu".

Pas in 1868 verdween het molenteken op de kadastrale opmetingsschets.

Lieven DENEWET

- Ferrariskaart (ca. 1775)
- Atlas der Buurtwegen (ca. 1842)
- Topografische kaart van Ph. Vandermaelen (ca. 1850)
- Kadastrale kaart van P.C. Popp (ca. 1854)

Werken
- Denys Désiré, Toponymie van Roeselare, Roeselaars plaatsnaamkundig woordenboek, Roeselare, 1952; herdruk: Kortemark-Handzame, 1982.
- Dochy B., Geschiedenis van de Stad Roeselare vanaf de oudste tijden tot heden, s.l., 1949.
- Holemans Herman, Westvlaamse wind- en watermolens. Kadastergegevens 1835-1990. Deel 7. Gemeenten P-R, Rotem, Studiekring Ons Molenheem, 2001.
- Geert Hoornaert, De stampkotmolens langs de Spanjestraat in de 16de en 17de eeuw, Rollarius (Roeselare), XXIX, 2000, nr. 6.

Persberichten
- A. Denys, De verdwenen windmolens van Rousselare, in: De Rousselaarsche Bode, 09.03.1935.