De "Losschaert", Losschaertmolen" (naar de nabijgelegen herberg "De Losschaert") of "Molen Devroe" was een staakmolen op teerlingen aan de Kortrijkstraat 113, op 1 kilometer ten westen van de kerk.

Hij werd opgericht als oliemolen, werd voor 1834 omgebouwd tot olie- en korenmolen en werkte op het laatst enkel nog als korenmolen.

De molen werd een eerste keer vermeld zijn in 1589 als "het Stampcot te Sweveghem ghenaemt den Bergh en ghehouden van te Winckele".

We zien hem aangeduid op de Ferrariskaart (ca. 1775) met het bruin symbool van een staakmolen.

In 1790 werd Joseph Jacobus Maes als eigenaar genoemd, Hij werd opgevolgd door zijn zoon olieslager en molenaar Joseph Ferdinand Maes.

Eigenaars:
- 1790, eigenaar: Maes Joseph Jacobus, olieslager te Zwevegem
- voor 1834, eigenaar: Maes Joseph Ferdinand, zoon van Jospeh Jacobus, olieslager-molenaar te Zwevegem
- 10.09.1834, verkoop: Carlier Joseph, ontvanger te Waregem (notaris Vandevenne - graan- en oliewindmolen)
- 15.09.1855, erfenis: Dufaux-Carlier Pieter Albert, notaris te Zwevegem (overlijden van Joseph Carlier)
- 07.12.1857, verkoop: Vandevenne-Vandenberghe Charles François, notaris en burgemeester te Zwevegem (notaris Debane/Debaere)
- 08.05.1887, erfenis: en de kinderen (overlijden van vrouw Vandenberghe)
- 23.04.1888, deling: Vandevenne-Lauwick Raymond Charles, advocaat te Zwevegem (notaris Mattelaer)

Eind december 1880 was Ivo Devroe de molenaar. Zijn echtgenote Cordula Maes was de dochter van de vroegere eigenaar van de molen: Joseph Ferdinand Maes. Eind december 1890 was Auguste Goemare de ketser van Ivo Devroe. Na het overlijden van Ivo Devroe in 1902 volgden zijn zonen Désiré en Charles Devroe hem op als molenaars. Raymond Vande Venne was, na het overlijden van zijn vader in 1888, ondertussen de eigenaar geworden.

In april 1914 werd de molen afgebroken. Het sloopmateriaal werd openbaar verkocht op 28 april van dat jaar. Het verhaal gaat dat de dochter van notaris en liberaal senator Raymond Vande Venne uit ging paardrijden. Zij waagde zich daarbij te dicht bij de molenwieken. Het paard schrok en steigerde waarbij de jonge vrouw zwaar ten val kwam. Haar vader die eigenaar was van de molen aarzelde niet en liet de molen prompt afbreken.

Er zijn geen foto's van de molen bekend, de molen staat wel afgebeeld op een tegeltje dat uitgegeven werd door "Grootmoeders Koffie". Het molenhuis bestond nog in 1931, toen Torie Mulders zijn molenkroniek schreef.

Archieven
Rijksarchief Kortrijk, Gemeentearchief Zwevegem, nr. 626, Landboek van Zwevegem, ca. 1790, opgemaakt door E. Vandevenne.

Werken
J. Bataille, Groot-Zwevegem in oude foto's, deel 2: Van Sweveghem naar Zwevegem, Eeklo, 1995.
C. Bourgeiois & J. Bataille, Groot-Zwevegem in oude foto's, Eeklo, 1993.
A. Ovaere, Sprokkelingen uit Zwevegem's verleden, 3 delen, Kortrijk, s.d.
J. Bataille, H. Demeulenaere, S. Vroman & J. Deloof, Onze molens nu en toen. Heestert, Moen, Otegem, Sint-Denijs en Zwevegem, Kortrijk, 1994.
Torie Mulders (pseudoniem van Hector Vindevogel), "De windmolens tussen Schelde en Leie", in: Handelingen van de Koninklijke Geschied- en Oudheidkundige Kring van Kortrijk, XXII, 1946-1948, p. 46-107 (p. 92)(uitgegeven handschrift uit 1931).
P. Vanneste, Nog molens in Zwevegem, Heestert en Otegem..., in Zanen en Zanten, I, 1997, p. 51-55.
A. De Gunsch & S. De Leeuw m.m.v. T. Callens, Inventaris van het bouwkundig erfgoed, Provincie West-Vlaanderen, Gemeente Zwevegem, Deelgemeenten Zwevegem, Heestert, Moen, Otegem en Sint-Denijs, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen WVL26, 2006.
Herman Holemans, West-Vlaamse wind- en watermolens. Kadastergegevens 1835-1990. Deel 8. Gemeenten V-Z , Opwijk, Studiekring Ons Molenheem, 2005.
Mailbericht Eduard Swinnen, 19.12.2013.