Pieters molen

De Pietersmolen was een houten oliewindmolen, die later ook ingericht werd als korenmolen, aan de oostzijde van de Reperstraat (nr. 72°, ten noorden van de hoek met de Baronstraat.

De molen werd voor 1714 gebouwd. Hij staat aangeduid, telkens zonder benaming, op de Ferrariskaart (ca. 1775) met het bruin symbool van een staakmolen, in de Atlas der Buurtwegen (ca. 1843), de topografische kaart van Vandermaelen (ca. 1850) en de kadastrale kaart van P.C. Popp (ca. 1850).

Eigenaars na 1830:
- voor 1834, eigenaar: Bekaert-Baert Constantius, molenaar te Emelgem
- voor 1847, erfenis: de kinderen (registratie op 10.03.1838)
- 09.12.1870, verkoop: Pieters-Bekaert Leo, landbouwer te Emelgem (notaris Bossuyt)
- 19.09.1894, verkoop: a) De Fauw-Vanlandeghem Theofiel, de weduwe, fabrikante te Izeem en b) De Fauw-Pieters Leo, fabrikant te Izegem (notaris Baert)
- 05.06.1903, verkoop: De Fauw-Pieters Leo, fabrikant te Izegem (notaris Lecorbesier)
- 02.04.1908, verkoop: Baert-Deloof Antoon, handelaar te Emelgem (notaris Vandemoortele)
- 12.11.1909, verkoop: Debosschere-Verhamme Jules, fabrikant te Izegem (notaris Vandemoortele)
- later, efenis: de weduwe en de kinderen (overlijden van Jules Debosschere)
- 22.11.1920, deling: de weduwe (notaris Lecorbesier - een vernielde molen)

De laaste molenaars waren de gebroeders Jozef en Gerard Buyse, die het zogenaamde "Buyse's hoveke" in de Merelstraat (gesloopt rond 2000) bewoonden. De eigenares, weduwe Julius Debosschere-Verhamme, verkocht de houten staakmolen na de eerste wereldoorlog aan Henricus Declerck. Henri Declercq liet de molen in 1920 naar Sint-Eloois-Winkel overbrengen en aan de Tuileboomstraat opbouwen. Aldaar waaide hij in juni 1971 om.

Zie verder onder: Sint-Eloois-Winkel, Lindemolen

Lieven DENEWET & Herman HOLEMANS

Raf Herman, "Oude verdwenen Emelgemse molens: zaagmolen Debosschere. Pieters’ molen", Ten Mandere, XVI, 1966, 6/3, 1966, p. 30-35.
"De Pieters’ molen herrijst… nog eens", Gits, Familia Denys, Stationsstraat 34, 1972, 3 p.
P. De Clercq, De oude windmolens te Izegem, in: De Mandelbode, 21 en 28 februari 1953; 7, 21 en 28 maart 1953 en 4, 11 en 18 april 1953;
P. De Clercq, De oude molens van Izegem, in: Ten Mandere, I, 1960, nr. 1, p. 22-36 en nr. 2, p. 9-21;
A. Vandromme, Izegem, vroeger en nu, Izegem, 1971;
M. Naessens, Izegem een terugblik, Emelgem, 1998.
A. Vandromme, Izegem vroeger, beeld van een stad, Izegem, 1998.
A. Vandromme, Izegem, vroeger en nu, Izegem, 1971;
H. Holemans, Windmolens te Izegem, in: Ons Molenheem, Kinrooi, 1991, nr.. 4, p. 3-11, ill.
Herman Holemans, Westvlaamse wind- en watermolens. Kadastergegevens 1835-1990. Deel 2. Gemeenten D-G, Kinrooi, Studiekring Ons Molenheem, 1994.
C. Devyt, Westvlaamse windmolens. Inventaris volgens de toestand op 1 januari 1965, Brugge, 1966. Luc Devliegher, De molens in West-Vlaanderen, Tielt/Weesp, 1984, p. 292-295 (Kunstpatrimonium van West-Vlaanderen, 9);
Luc Devliegher, De Lindemolen te Sint-Eloois-Winkel, in: Biekorf, LXXII, 1971, p. 365-369;
R. Carton, Geschiedenis van de 'Lindemolen', in: Praktische Gids Sint-Eloois-Winkel, IV, 1968, afl. 2, overgenomen in: Molenecho's, VI, 1978, 4, p. 25-28;
De Pieters' molen herrijst... nog eens" in: Familia Denys, afl. 18-19, 1972, p. 8-10;
R. Herman, Oude verdwenen Emelgemse molens. Zaagmolen Debosschere. Pieters' molen, in: Ten Mandere, VI, 1966, 3, p. 30-35;
R. Carton, Sint-Eloois-Winkel in oude prentkaarten, Zaltbommel, 1975;
Lieven Denewet & Luc Goeminne, "Molenmakers in Vlaanderen. Het werkboek van Coussée uit Meulebeke (1881-1911)", Molenecho's. Vlaams tijdschrift voor molinologie, XXII, 1994, nr. 3-4 (speciaal themanummer 7), p. 108-331. Voor Izegem p. 230-232 en de Kotjesmolen op de voorkaft, voor Emelgem p. 212-217.
Frank Develtere, "De molenaarsfamiie Debosschere-Verhamme uit Emelgem", in: Nieuwsbrief heemkring Ten Mandere Izegem, nr. 2 (digitaal)
Mededeling Paul Callens, 15.11.2011

Persberichten
De Lindemolen te Sint-Eloois-Winkel wordt gerestaureerd, in: Het Laatste Nieuws, 2 november 1966;
T.I., Wederopbouw van Lindemolen te Sint-Eloois-Winkel kost 5 miljoen, in: Het Volk,27 juni 1978