Scheewegemolen

De Scheewegemolen werd reeds in de 13de eeuw vermeld en was wellicht de oudste windmolen van Moerkerke. We vinden hem ook terug in de gemeenterekeningen van de 16de eeuw. Na de verwoesting tijdens de godsdiensttroebelen rond 1580 werd hij herbouwd. Voor 1775 gebeurde een heroprichting als houten koren- en oliewindmolen.

Gebruikers in de 16de-18de eeuw:
1530: Cornelis van Vulpen
1571: Pauwels Pantin
Salomon Huyseune
Gillis de Rycker
Achiel Spronckholf
1635: Charles Spronckholf
1636: Alexander Spronckholf
1727: Pieter van den Broele
1729: Philip De Mey
1731: Pieter Verhelle
1734: J. Vandenbroecke
1742: Pieter Kerschaever
1756: Pieter de Tente
1764: Pieter Charlet
1792: J. Gaellens

Eigenaars-molenaars in de 19de eeuw:
- rond 1830: Jean François Gernaey-Maeyens Jean-François, te Knesselare
- 30.06.1842, verkoop: Braet Louis, molenaar te Moerkerke (notaris Colens - graan- en oliewindmolen)
- 12.03.1859, verkoop: Jacobus Coene (+1889) - Plasschaert (+1887), landbouwer te Moerkerke (notaris Van Caillie)
- 27.10.1887, erfenis: en de kinderen (overlijden van vrouw Plasschaert)
- 05.08.1889, erfenis: de kinderen (overlijden van Jacobus Coene)
- 06.03.1890, verkoop: Coene Pieter (+1918), landbouwer te Middelburg-Vlaanderen
- ca. 1900 tot 1911: Paridaen-Dezwaef Felix als huurder-molenaar
- 06.11.1918, erfenis: de erfgenamen van Coene Pieter (zijn overlijden)
- 10.04.1919, deling: a) Adam-Paridaen Emiel Joseph, molenaar te Moerkerke en b) Roels Henri, landbouwer te Nukerke (notaris Vandhofstadt)
- 08.08.1919, deling: Adam-Paridaen Emiel Joseph, molenaar te Moerkerke (notaris De Meurisse)

De laatste molenaar was Alphons Adam, zoon van Jan Adam, molenaar op de Hoornmolen.

Er gebeurden grote herstellingen in 1875 en 1894 door de gebroeders De Backer, de Moerkerkse molenbouwers.

Op vrijdag 7 april 1905 werd een hekken afgeslagen van de molen. Deze was verzekerd bij de maatschappij «De Vereenigde Eigenaars», waarvan secretaris Vande Velde te Moerkerke de agent was. Er werd getwijfeld of het ongeval door de wind of door de bliksem was veroorzaakt; op het ogenblik van de ramp waren er immers weerlichten gezien. In deze twijfel nam de maatschappij een besluit dat geheel in het voordeel lag van de schadelijder. Deze kreeg een vergoeding van 400 frank. Hiermee was hij heel tevreden.

In 1929 werd de molen gesloopt.

Lieven DENEWET & Annemie SNAUWAERT

Het Weekblad voor Oost- West- en Zeeuwsch-Vlaanderenâ, zondag 16 april 1905, jg. 15, nr. 16.
Johan Ballegeer, Molens in de Zwinstreek, in Rond de Poldertorens, jg. 47, nr. 2, 2005, p. 72.
M. Coornaert, Een overzicht van de molens in het Noordvrije, in: Liber Amicorum René De Keyser, Speciale uitgave, Geschied- en Heemkundige Kring Sint-Guthago, 1985, p. 43-78.
Herman Holemans, West-Vlaamse wind- en watermolens. Kadastergegevens 1835-1990. Deel 5. Gemeenten M-O, Rotem, Ons Molenheem, 1999.
Mailbericht Annemie Snauwaert, 12.02.2012.
Tekening van Pierre Van Meenen uit 1943.
Opzoekingen over Moerkerke door onderpastoor R. Passchier, 1920-1924.