Watermolen van Pollare

Middeleeuwse watermolen op de IJzermanbeek te Pollare.

Op een renterol uit 1243 met de opsomming van de schenkingen aan het O.L.Vrouwhospitaal te Geraardsbergen vindt men een vermelding van een watermolen te Pollare: "D(omi)na Gisela (van Guines) quae fuit mater d(omi)ni Lesnii de Aa, dedit in elemosi(n)am dimidiu(m) modiu(m) siliginis ad Molendinu(m) de pollar annuatim ad Natale d(omi)ni(s) in p(er)petuu(m) p(er)cipienda(m)" .

Een tweede bron die het bestaan van deze watermolen te Pollare bevestigt, vindt men in het orbituarium (lijst van overledenen van een kapittel of kloostergemeenschap) van de Abdij van Ninove vermoedelijk uit 1215. Deze vermeldt: " Et domini Leonii de A, qui dedit nobis dimidium bon(arium) prati iuxta molendinum (nostrum) apud Pollar".

Op een kopij van de Horenbaultkaart van het Land van Aelst (Stedelijk museum) uit 1610 staat ook een watermolen getekend op de grens tussen Pollare en Ninove aan de Dender.

De watermolen werd meestal aangegeven op de Ijzermanbeek. Deze mondt uit in de Dender in het noordwesten van Pollare. Het penningkohier van 1571 maakt enkel nog melding van het toponiem 'meulemeersch' en niets van de watermolen zelf zodat deze molen hoogstwaarschijnlijk reeds toen verdwenen was. Nog in de vorige eeuw was de plaatsnaam 'Molenmeers ' in gebruik. Het wegje daarheen heette de 'Molenmeerskets'.

Peter DE CLERCQ & Dirk VAN DE PERRE

Dirk Van de Perre, "Een middeleeuwse watermolen te Pollare", Het Land van Aalst, jg. 46, 1944, p. 270-274.