De Belle-Vuemolen of Molen van de Zoete Waters werd voor 1560 gebouwd als graanmolen. Lange tijd was hij eigendom van de adellijke familie van Arenberg. Rond 1920 werd het malen gestaakt. Thans is het gebouw, beschermd als monument op 26.02.1980, ingericht als horecazaak.

Het huidig gebouw bezit nog een kern uit het einde van de 17de eeuw: de achtergevel, de zandstenen plint en dito hoekstenen van de voorgevel. Op het einde van de 18de eeuw gebeurde een grondige verbouwing: in de houten waaier van de voordeur lezen we het jaartal 1782. Naar zijn huidige vorm is het een dubbelhuis met één verdieping en met een zadeldak, voorzien van een fraai dakvenster met driehoekig fronton en oculus; met een rechthoekige deur met naar classicistische wijze geornamenteerde tussendorpel. De voorgevel werd bepleisterd en beschilderd. De vensteropeningen werden gewijzigd tijdens de 19de en 20ste eeuw. Al het binnenwerk en het waterrad zijn verdwenen. De waterloop langs het gebouw werd drooggelegd, maar het tracé is nog herkenbaar.

Niels Wennekes & Lieven Denewet

M.A. Duwaerts e.a., "De molens in Brabant", Brussel, Dienst voor Geschiedkundige en Folkloristische Opzoekingen van de Provincie Brabant, 1961;
Herman Holemans, "Kadastergegevens: 1835-1985. Brabantse wind- en watermolens. Deel 5: arrondissement Leuven (M-Z)", Kinrooi, Studiekring 'Ons Molenheem', 1994.

Persberichten
Erik Roosens, "Café In De Molen geeft gratis Maes voor elke Nederlandse goal. Oranjegekte aan Zoet Water", Het Nieuwsblad, 06.07.2010.