Wissekotmolen
Kortrijk, Vlaanderen, West-Vlaanderen
- Naam
- Wissekotmolen, Wissekot, Stampkot
- Ligging
- Doorniksesteenweg
8500 Kortrijk
westzijde
ten N v.d. Pypestraat
't Hoge
2,2 km Z v.h. centrum
kadasterperceel D29
Vlaanderen - West-Vlaanderen
- Gebouwd
- voor 1770
- Verdwenen
- 1850, sloop
- Type
- Staakmolen
- Functie
- Oliemolen
- Bescherming
- niet
- Database nummer
- 5304
Karakteristiek
Beschrijving / geschiedenis
De Wissekotmolen was een houten oliewindmolen aan de westzijde van de Doorniksesteenweg, aan de zuidzijde van de E17, iets ten noorden van de Pypestraat, op 't Hoge, op 2,2 kilometer ten zuiden van het centrum van Kortrijk. Hij stond ter hoogte van het zuidelijkste deel van het domein van het kasteel 't Hoge. De molen stond op die hoogte zeer gunstig in de wind. De herberg er tegenover heette ook het Stampkot, later gewoon "de Molen", maar in de volksmond bleef dit "het Stampkot".
De molen mag niet verward worden met De Wisse, een houten achtkante bovenkruier, die aan de oostzijde van de Doorniksesteenweg stond.
De staakmolen werd voor 1770 opgericht. In dat jaar hoorde de grond toe aan Jacobus Surmont. Die werd in cijns uitbesteed aan Pieter Vermeulen. We zien hem aangeduid op de Ferrariskaart van ca. 1775 met het bruin symbool van een staakmolen, op een kaart van 1826, op de Atlas der Buurtwegen (ca. 1841) met de benaming "Wissekot, Moulin" en op de kaart van Vandermaelen met de naam "Wisse Kot Molen".
Rond 1830 was hij in het bezit van Joseph Rosseeuw, rechter te Kortrijk. Op 5 mei 1846 volgde de verkoop aan François Dominicus Goethals-Delvigne, eigenaar te Kortrijk (akte notaris Renard).
De molen werd reeds in 1850 afgebroken door François Goethals-Delvigne voor de aanleg van de tuin van het huidige kasteel 't Hoge.
Pierre MATTELAER & Lieven DENEWET
Literatuur
Archieven
Rijksarchief Kortrijk, Oud stadsarchief KOrtrijk, n r. 1204. Landboek KOrtrijk-BUiten door Steur (1770). (kanton X, nr. 1108)
Werken
Mattelaer Pierre, "De Kortrijkse molens", De Leiegouw, XVIII, 1976, p. 323-352.
Mattelaer Pierre, De windmolens van Kortrijk, De Leiegouw, LIII, 2011, 1, p. 5-77 (47-48).
Herman Holemans, "Westvlaamse wind- en watermolens. Kadastergegevens 1835-1990. Deel 4. Gemeenten K-L", Kinrooi, Studiekring Ons Molenheem, 1997.
Torie Mulders (pseudoniem van Hector Vindevogel), "De windmolens tussen Schelde en Leie", in: Handelingen van de Koninklijke Geschied- en Oudheidkundige Kring van Kortrijk, XXII, 1946-1948, p. 46-107 (niet vermeld).