Molen Tiberghien

De Molen van 't Hoge (naar de laatste uitbater ook Molen van Tiberghien genoemd) was een houten korenwindmolen aan de westzijde van 't Hoge (nr. 74), iets ten noorden van de Elleboogstraat, met zijn 46 meter het hoogte punt van Kortrijk, rechtover de huidige watertoren.

We vinden de staakmolen nog niet aangeduid op de Ferrariskaart van ca. 1775, maar wel op een kaart van 1826.

Eigenaars sinds 1834
- voor 1834, eigenaar: Sagaert Ignatius, molenaar te Kortrijk
- 28.07.1841, verkoop: Tiberghien-Herman Ferdinandus Edouardus, herbergier te Kortrijk (notaris Vandenbulcke)
- 03.07.1877, erfenis: en de kinderen (overlijden van vrouw H erman)
- 03.05.1878, gift: a) Tiberghien Ferdinandsu (voor vruchtgebruik), molenaar te Kortrijk, b) Tiberghien Ferdinand (voor 1/2 naakte eigendom), molenaar te Kortrijk en c) Tiberghien Clement (voor 1/2 naakte eigendom), molenaar te Kortrijk (notaris Vansteenhuyse)
- 07.07.1882, erfenis: a) Tiberghien Charles Louis, molenaar te Kortrijk en b) Tiberghien Clement, molenaar te Kortrijk (overlijden van Ferdinandus Tiberghien).
- 16.07.1890, erfenis: a) Tiberghien Charles Louis (voor 3/4), molenaar te Kortrijk en b) Vanhoutte-Tiberghien Aloïs (voor 1/4), vleesbereider te Kortrijk (overlijden van Clement Tiberghien)
- 10.10.1891, verkoop: Tiberghien (later gehuwd met Esquenet) Charles Louis, molenaar te Kortrijk (notaris Verwee)
- 13.12.1917, erfenis: de weduwe en de kinderen (overlijden van Charles Louis Tiberghien).

Op 20 juli 1890 gebeurde er op die molen een vreselijk opngeval. Pieter Tiberghien, 45 jaar, een ongehuwd familielid van Karel, kreeg een slag van de draaiende wieken van de molen en overleed. Het was al de derde keer dat hem op de molen een ongeval overkwam, maar deze keer met fataal gevolg.

Het is niet duidielijk of de molen bij het uitbreken van de eerste wereldoorlog nog in werking was. De molen werd bij de terugtrekking van de Duitsers in oktober 1918 getroffen door granaten en in de jaren 1920 omgetrokken. De onderdelen werden openbaar verkocht. De dam met de teerlingen bleef nog bestaan tot in 1941, toen het plaats moest maken voor de garage Fraeyman. Naast de molen stond een maalderij die tot in 1962 werkte, vooral voor het malen van veevoeder.

Pierre MATTELAER & Herman HOLEMANS

Gedrukte bronnen
Gazette van Kortrijk, 20 juli 1890.

Werken
Holemans Herman, Westvlaamse wind- en watermolens. Kadastergegevens 1835-1980. Deel 4. Gemeenten K-L, Kinrooi, Studiekring Ons Molenheem, 1997.
Mattelaer Pierre, "De Kortrijkse molens", De Leiegouw, XVIII, 1976, p. 323-352.
Mattelaer Pierre, De windmolens van Kortrijk, De Leiegouw, LIII, 2011, 1, p. 5-77 (48).
Van Hoonacker Egied, Duizend Kortrijkse straten, Kortrijk, 1996, p. 480-481.
Getuigenis rond 1975 aan Pierre Mattelaer van een vrouwtje (die woonde in een van de kleine huisjes achter de huidige rij huizen op 't  Hoge) over de vernieling in 1918.
Torie Mulders (pseudoniem van Hector Vindevogel), "De windmolens tussen Schelde en Leie", in: Handelingen van de Koninklijke Geschied- en Oudheidkundige Kring van Kortrijk, XXII, 1946-1948, p. 46-107 (70).