Tessenderlo , Vlaanderen - Limburg
- Naam
- Molen van Schoot, Molen Huygens
- Ligging
- Paddenhoek 29
3980 Tessenderlo
Schoot
zaal Sparrenhof
Vlaanderen - Limburg
- Geo positie
- 51.068573, 5.037051 (Google Streetview)
- Gebouwd
- 1334 / 1608 / 1846, uit Antwerpen
- Verdwenen
- na 1334 / 1840 / 1957-november, sloop
- Type
- Staakmolen
- Functie
- Korenmolen
- Bescherming
- niet,
- Database nummer
- 3237
- Ten Bruggencatenummer
- 06646
Karakteristiek
Beschrijving / geschiedenis
De Molen van Schoot was een houten korenwindmolen, type standaardmolen met open voet, in de Paddenhoek nr. 29, in het gehucht Schoot, waar nu zaal Sparrenhof is, niet zo ver van het kerkhof.
In Schoot werd al een eerste windmolen vermeld in 1334. De datum van zijn verdwijning is niet bekend. Een tweede standaardmolen bestond van 1608 tot 1840.
In 1844 richtte Bernard (Pierre?) Huygens, molenaar te Vorst, een verzoek tot het gemeentebestuur van Tessenderlo om te Schoot een windmolen te mogen oprichten: ze wordt hem geweigerd in zitting van 16 november 1844. Toch bouwde hij in 1846 een graanwindmolen die naar beweerd wordt, uit Antwerpen werd overgebracht.
Na zijn dood in 1876 zetten zijn weduwe en kinderen het molenbedrijf voort. In 1885 kwam de molen van Schoot in handen van Petrus en Victor Huygens en in 1903 van Victor en Theofiel Huygens. In 1909 erfde Jozef Heuygens-Van Eynde de molen die bij deling in 1947 het eigendom werd van Victor Huygens-Verspreet en van Jozef Juygens-Van Eynde (vruchtgebruik).
Een merkwaardig feit is dat hij de molenschuur tijdelijk als noodkerk inrichtte. In 1882 werd in deze schuur een met stoommachine aangedreven mechanische molen geplaatst. Deze stoommachine werd in het begin van de 1900 vervangen door een dieselmotor.
Tijdens zijn bestaan werd de molen steeds door de familie Huygens uitgebaat. Ook na de oprichting van een stoommaalderij werd nog verder met de wind gemalen. De laatste molenaar Victor Huygens, gehuwd met Maria Verspreet, stelde de standaardmolen in 1950 buiten gebruik, waarna aftakeling volgde.
In november 1957 werd de vervallen standaardmolen afgebroken.
Herman HOLEMANS
Literatuur
"De tien molens van Tessenderlo", Loois Archief en Documentatiecentrum (LAD), Eeuwentemmer - themanummer, VIII, 2009.
Broeder Max., Tessenderlo vroeger en Nu, Kasterlee, 1960, p. 333.
W. Smet & H. Holemans, Limburgse windmolens in heden en verleden, Nieuwkerken-Waas, 1981, p. 169-176;
F. Schlusmans m.m.v. J. Gyselinck, A. Linters, R. Wissels, M. Buyle & M.-Ch. De Graeve, "Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Provincie Limburg, Arrondissement Hasselt, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 6N2 (He-Z)", Brussel - Gent, 1981.
Mailbericht Eduard Swinnen, 03.03.2014.
Persberichten
W. Martens, "De molens te Tessenderlo", in: Nieuws uit Limburg, II, 1959, nr. 4, p. 39-40.
Meldingen
Mededeling gezusters Maria en Anny Smeyers, kleindochters van Franciscus AUgustinus Beckers
Mailbericht Robert Engelen, Tessenderlo, 12.08.2015.