Op de hoek van de Hoogbaan met de Molenweg bevonden zich een windmolen en een kapel. De mergelstenen kapel droeg een gevelsteen met jaartal 1418, maar verdween rond 1970.

In een balk van deze molen zou het jaartal 1404 voorgekomen zijn. Archiefbronnen bevestigen dat de molen toen al bestond:
- 1420: Arnoldus de molendino verhief het hof van Termolen (of van der Meulen) te Rothem bij Stokheim
- 1435: Dirc van Papenhoeven gezegd de Bere ontving door opdracht van Arnoldus vandermoelen "eine moelen te Rotem"
- 1464: Petrus Beck verhief het laethof van der Molen, met huis en molen
- 1485: Petrus Beck met huys, hof, molen en twee boomgaarden.

In 1557 vermeldt het cijnsboek van het laathof van der Molen een "stuk lants gelegen aen die wintmeulen".

De molen werd in 1632 herbouwd. We vinden hem vermeld in de gichtregisters van de gemeente Stokkem met "Pieter de molenaar".

In 1757 was Mathias Severijns-Aerts eigenaar van het drie vierde, dat hij gekocht had van juffrouw Djerna van Maaseik. Zijn zoon Lambertus Severijns-Op 't Eynde volgde hem als molenaar op.

De windmolen staat aangeduid op de Ferrariskaart (1771-77) als "Moulin de Rothem", op de Atlas der Buurtwegen (ca. 1844) met het grondvlak van een standaardmolen en op de Topografische kaart van Ph. Vandermaelen (c. 1860) met het algemeen windmolensymbool.

In 1844 treffen we de weduwe van Egide Vrancken als eigenaarster aan van de molen; ze verpachtte hem aan Philip Sevens. Een jaar later kwam de molen door erfenis toe aan weduwe en kinderen van Willem Vrancken-Gillis.

Molenaar Jan Opsteyn-Op 't Eynde kocht de molen in 1859 aan. Zijn kinderen verkochten de molen in 1882 aan Louis Suykers-Jacoby; dit echtpaar verkocht hem in 1900 aan Hubert Vissers. De laatste molenaar was Antoon Stassen-Jennen.

De molen werd beschermd bij besluit van regent Karel op 31 december 1945 en was toen in het onverdeeld bezit van de zes kinderen van Antoon Stassen-Jennen. Ondanks deze bescherming werd de molen in 1969 gesloopt. De bescherming werd opgeheven bij koninklijk besluit van 5 september 1977. In dat besluit lezen we dat de molen "in zulk erbarmelijke toestand bevindt dat herstelling niet meer mogelijk is".  Hij was toen in het bezit van Lambert Stassen (°Meeuwen 1909) en Monique Vastmans (°Dilsen, 1955).

Enkele onderdelen liggen nu nog in een loods opgeslagen. In de molen was volgend versje van 1904 gekerfd:
"Ich zit hier op mie gemak
 En rook een piep tabak"

Heman HOLEMANS & Lieven DENEWET

Archieven en landkaarten

- Ferrariskaart (ca. 1775)

- Atlas der Buurtwegen (ca. 1844)

- Topografische kaart van Ph. Vandermaelen (ca. 1860)

Literatuur

P. Severijns & W. Segers, "De heerlijkheid Rotem", Tongeren, 1966.
P. Severijns & W. Segers, "Rotemse Geslachten IIII", Tongeren, 1974.
H. Jansen, "Aantekeningen over de geschiedenis van Rotem", Maaseik, 1947.
H. Holemans & W. Smet, Limburgse windmolens in heden en verleden, Nieuwkerken, Ten Bos / Studiekring Ons Molenheem, 1981.
F. Schlusmans, Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Provincie Limburg, Arrondissement Maaseik, Kantons Bree - Maaseik, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 19N1, Brussel - Turnhout, 2005.
"Wandelen in Dilsen-Stokkem", uitgave van het Stadsbestuur Dilsen-Stokkem.

Persberichten
J. Van Overstraeten, "Ons Toeristisch Patrimonium", in: De Autotoerist, 25 maart 1965.
V. Wouters, "Windmolens in het  Maasland", in: Levend Land, VII, nr. 7-8, p. 1-2.
"Limburgs patrimonium wordt niet gevrijwaard", in: Gazet van Antwerpen, 12 december 1953.
"Oudste windmolen uit het Maasland", in: Gazet van Antwerpen, 30 december 1963.
"Rotem, houten molen sterk in verval", in: Toerisme, 25 maart 1965.
"Rotemse merkwaardigheden. Oude windmolen op de rand van de verdwijning", in: Het Volk, 13 februari 1967.
"Windmolen gerangschikt als historisch monument in verval te Rotem", in: Volksgazet, 23 februari 1967.
"Windmolen te Rotem in verval", in: Gazet van Antwerpen, 25 mei 1967.
L.V., "Molen te Rotem", in: Volksgazet, 16 november 1967.
Ds, "Rotem, molen afgebroken", Het Nieuwsblad, 11 juni 1969.