Molen Vandenhautte

De Molen Vandenhautte was een houten korenwindmolen aan de Rizoistraat 1, aan de linkerzijde van de toegangsdreef van de hofstede Matton, eigendom van De Meulemeester, op het "Bos te Rijst"

De staakmolen werd in 1887 op initiatief van Richard Vandenhautte overgebracht uit Nederbrakel. Deze was in 1884 eigenaar geworden van de Molen 't Schorre of 't Scharre aan de Heirweg te Nederbrakel. Bij zijn verhuizing naar Schorisse liet hij zijn molen afbreken en heroprichten naar zijn nieuwe woonplek.

Opeenvolgende eigenaars:
- 1888, opbouw: de Dorlodot-Lefebvre Adrien Leon en consoorten, eigenaar te Acoz
- 11.07.1887, eigenaar: a) de Dorlodot-Lefebvre Adrien Leon, eigenaar te Acoz en b) Buffin-Lefebvre Leopold, militair te Brussel (vonnis burgerlijke rechtbank van Tournai)
- 07.02.1896, deling: Buffin-Lefebvre Leopold, militair te Brussel (notaris Lehon)

De staakmolen bleef in werking tot kort voor de eerste wereldoorlog. Hij werd in september 1914 vernield bij de doortocht van de Duitsers. In de kadastrale leggers van 1920 is hij ingeschreven als zijnde "vervallen tot puinen". Het perceel was in 1923 land geworden.

De grote gesloten hoeve waar de molen bij stond, bestaat nog en is vastgesteld als bouwkundig erfgoed.

Zie ook: Nederbrakel, Molen 't Schorre of 't Scharre

Lieven DENEWET & Herman HOLEMANS

Bouwkundige beschrijving van de boerderij (Agentschap Onroerend Erfgoed)
Grote gesloten hoeve in baksteenbouw, gelegen in rechte hoek van straat met landwegallure. Ruim rechth. gekasseid erf met mestvaalt in Z.W.-hoek.
Ten N.W., boerenhuis van zeven trav. met ten N.O. aansluitende stal van twee trav., onder zadeldak (pannen), waarschijnlijk uit XVIII c. Jaartal 1772 in cijferankers met sierlijk gesmede uiteinden, op zijpuntgevel aan straatzijde. Gewitte erfgevel op gecementeerde plint met kelderraampje. Per twee gegroepeerde getoogde vensters. Lage voordeur in gebogen omlijsting van afwisselend gesinterde en rode baksteentjes met gebogen druiplijst, achter afgeronde deurstoep. Gedichte tweede deur in r. trav., naast staldeur. Dakoverstek op geprofileerde modillons. Enigszins gewijzigde achtergevel met jong bakstenen parement en @ aanbouw. Behouden gewitte balklaag waarvan moerbalk in centrale kamer met jaartal 1772 tussen gesculpteerde versiering.
Ten N.O., hoger opgaande dwarsschuur onder zadeldak (vnl. golfplaten, pannen voor hoektrav.). Z.O.-puntgevel met jaartal 1829 in cijferankers, twee rijen verluchtingsspleten boven centrale beeldnis in groengeschilderde omlijsting met bakstenen druiplijstje. Drie hoge korfboogpoorten met veldpoort middenin.
Ten Z.O. en Z.W., lagere stallen in @ vleugels onder aansluitende pannen zadeldaken.

Julien Th. Vandeputte, De molens van het arrondissement Oudenaarde uit hun geschiedenis, Oudenaarde, 1974, p. 16.
Inventaris van de wind- en watermolens in de provincie Oost-Vlaanderen naar gegevens van het Archief van het Kadaster. Derde aflevering. De arrondissementen Oudenaarde en Sint-Niklaas, in: Kultureel Jaarboek voor de provincie Oost-Vlaanderen, XVI, 1962, 2 (Gent, 1963), p. 82-83.
H. Holemans, Oostvlaamse wind- en watermolens. Kadastergegevens 1835-1990. Deel 7. Gemeenten S-T, Opwijk, 2007.
Frans Ringoot, De Molens van Schorisse, in: Ons Molenheem, driemaandelijks tijdschrift van de Studiekring voor Wind- en Watermolens, jg. 33, 2008, nr. 3, juli - september, p.61-62, ill.
Wattez Omer, Het gezin van den mulder (novelle, geïnspiereerd op Aelvoets molen).
Verbeeck M. & Tack A., Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur Provincie Oost-Vlaanderen, Arrondissement Oudenaarde, Kanton Oudenaarde, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 15N2, Brussel - Turnhout, 1998.