Ruigmolen

De Ruygmolen was een houten korenwindmolen op de hoek van de Beekstraat en de Molenweg, op de grens van Wespelaar, Winksele en Veltem-Beisem, op 1,6 kilometer ten zuiden van de kerk van Wespelaar. De standaardmolen werd voor 1751 gebouwd.

Benamingen:
- Ferrariskaart, ca. 1775: Ruyg Meule
- Atlas der Buurtwegen, ca. 1844: Ruigmolen
- Kaart Vandermaelen, ca. 1850: Ruygmolen
- Kadastraal plan van P.C. Popp, ca. 1860: Ruyg molen

Eigenaars na 1830:
- voor 1834, eigenaar: Plasschaert-Artois Jean, de weduwe, rentenierster te Leuven
- 1844, erfenis: Marneff-Willems Albertus rentenier te Leuven (testament geregistreerd op 21.06.1840)
- 12.01.1868, erfenis: a) de weduwe Willems van Albertus Marneff (voor vruchtgebruik) en b) Willems Edmond (voor naakte eigendom), burgemeester te Wespelaar (overlijden van Albertus Marneff)
- 09.05.1871, einde vruchtgebruik: Willems-Papin Edmndus Jozef Willem, burgemeester te Wespelaar (overlijden van de weduwe Willems van Albertus Marneff)

De laatste molenaar was Louis Van Horick (Wespelaar 1830 - +Tildonk 1904), zoon van Albertus Van Horick, molenaar op de Ruygmolen, burgemeester van Wespelaar in de periode 1864-'66 en van Catharina Francesca De Keyser.
Ludovicus Van Horick trouwde te Tildonk in 1873 met Maria Bernardina Persoons (Tildonk 1843 - Wespelaar 1922), dochter van Michael Joseph Persoons en van Maria Josepha Buedts. Michaël Persoons was landbouwer en tevens geneverstoker op 't Kasteeltje (de hoeve van Lalaing of Nieuwenborg); hij was de stamvader van de Tildonkse Persoonsen.
Na het overlijden van Ludovicus Van Horick (1904) baatte zijn weduwe het Hôtel de Londres (café-restaurant) verder uit, hierin later opgevolgd door haar dochter Malvina Van Horick. Maria Bernbardina-Persoons bestuurde tevens een boerderij die zich achter het hotel bevond.

De standaardmolen werd in de zomer 1898 door brand vernield. De molenaarswoning bestaat nog steeds en bevindt zich op ca. 80 meter van de vroegere molen.

Lieven DENEWET & Herman HOLEMANS

André Ver Elst, "Zeventig jaar geleden verdween de "Ruigmolen" te Wespelaar", Eigen Schoon en de Brabander, LI, 1968, p. 457-460.
André ver Elst, "Wespelaar en Tildonk in oude prentkaarten", Zaltbommel, 1976.
Casteels Roger, "De Ruygmolen te Wespelaar",  Hogt (Haachts Geschied- en Oudheidkundig Tijdschrift), XXIII, 2008, p. 15-23.
M.A. Duwaerts e.a., "De molens in Brabant", Brussel, Dienst voor Geschiedkundige en Folkloristische Opzoekingen van de Provincie Brabant, 1961;
Herman Holemans, "Kadastergegevens: 1835-1985. Brabantse wind- en watermolens. Deel 5: arrondissement Leuven (M-Z)", Kinrooi, Studiekring 'Ons Molenheem', 1994.
JG, “Hoe de brug van Tildonnk in 1751 ter discussie stond”, bloggen.be/tiellonk (06.03.2010)
Casteels R., 800 jaar domein de Spoelberch te Wespelaar, HAGOK, 1997, 143-147.
Info Jan Gordts, Tildonk, 20.11.2013, 21.11.2013.