Hazegrasmolen - III

Tijdens het Franse en het Nederlandse Bewind kwam een echte molenzone tot stand op de westkant van het Hazegras, op een driehoekig terrein spitsuitlopend naar het zuiden, bezuiden de "derde bassin" geperst tussen de nieuwe vestingen ten westen en een aftakking van de Catherinekreek ten oosten.

De vier molens waren: een oliemolen in de zuidhoek van de vroegere Werf en drie graanmolens in de buurt van het Provinciaal Maritiem Instituut aan de Mercatorlaan 15 (voormalige Stedelijke Visserijschool "John Bauwens").

De laatste molenaar van Petrus Montagne. Zijn molen waaide om in de nacht van zondag 4 op maandag 5 februari 1866, tijdens het groot onweer dat over geheel het land woedde.  gedurende het geweldig ongeweerte dat over geheel het land gewoed heeft. De schade beliep tot omstreeks 300 frank. De meulen was niet verzekerd. Ook vele huizen in Oostende werden beschadigd. De molen werd niet herbouwd. 

Lieven DENEWET & Daniël FARASYN

Gedrukte bronnen
Standaerd van Vlaenderen, dinsdag 6 februari 1866 (jg. 53, nr. 16), p. 2, kol. 3.

Werken
Farasyn Daniël. "De Oostendse molens". De Plate, VII, 1978, 9, p. 11.
Deschacht D., "Straatnamen van Oostende van A tot Z", Oostende, 1998.
Herman Holemans, West-Vlaamse wind- en watermolens. Kadastergegevens 1835-1990. Deel 5. Gemeenten M-O, Rotem, Ons Molenheem, 1999.