De Tabaksmolen was aanvankelijk een houten snuifwindmolen op Waasmunster-Heidekapel, op de westzijde van de Lindenlaan (nr. 24), op 2,4 kilometer ten noordoosten van de kerk van Waasmunster.
We vinden hem aangeduid op de Ferrariskaart van ca. 1775 met het bruin symbool van een staakmolen. Ook op de Atlas der Buurtwegen van ca. 1844 zien we de vier teerlingen van een staakmolen.

Na 1844 werd de houten molenkast op een torenkot geplaatst.

Eigenaars na 1830:
- voor 1834, eigenaar: a) De Block Michel, molenaar te Waasmunster en b) De Block Antoon, molenaar te Waasmunster
- 29.04.1843, deling: a) (van de grond) Boeyé Antoon Eugenius, eigenaar te Sint-Niklaas en b) (van het gebouw) Everaert Eduard, molenaar te Waasmunster (notaris Haleman)
- 22.11.1864, verkoop: (van de grond) Van Namen Jan Lieven, zonder beroep te Waasmunster (notaris De Vuyst)
- later, erfenis: (van de grond) de erfgenamen (overlijden van Jan Lieven Van Namen)
- 23.01.1866, verkoop: (van de grond) Van Namen-Deridder Louis, olieslager te Waasmunster (notaris Heinkiens)
- 1896, erfenis (van de grond): de kinderen (overlijden van de weduwe)
- 22.05.1896, verkoop: (van het gebouw) Mariman-Michiels Victor, molenaarsgast te Sint-Niklaas en later molenaar te Waasmunster (notaris De Vuyst)
- 04.11.1896, deling: (van de grond) a) Van Namen Anne Aimée Marie, minderjarige te Antwerpen, b) Van Namen Jozef August, minderjarige te Antwerpen en c) Van Namen Gaspard François, minderjarige te Antwerpen (notaris De Vuyst)
- 30.01.1901, deling: (van de grond) Van Namen Frans Emile, minderjarige te Waasmunster (notaris De Vuyst)

De kleine snuifwindmolen werd in 1906 gesloopt. Wellicht was hij dan al enige tijd buiten werking.

Lieven DENEWET & Herman HOLEMANS

R. Van Lierde, "Sint-Niklaas en zijn windmolens", in: Annalen van de Oudheidkundige Kring van het Land van Waas, LXXIII, 1970, afl. 2, p. 255-282 (uitgegeven handschrift uit januari 1934).
In de Heide van Waasmunster, een kwartier voorbij d'Heymolen, stond er nog een in dien aard (= kleine staakmolen), genaamd het "snuifmoleken". Dit was zeker zo erg. Het was een zer klein moleken met lange wieken met ondermolen (= torenkot). Hoe het spel eigenlijk werkte herinner ik mij niet meer, maar ik heb vader en zoon dikwijls met de ezelskar zien varen. Die mochten wel meegaan met Sooken Everaert (zie: Belsele, Tereekenmolen). Doch dar dit aan den anderen kant van St. Nikolaas was, en het ding nog voor het vorige moet verdwenen zijn, kan ik er niet meer over schrijven.

"Inventaris van de wind- en watermolens in de provincie Oost-Vlaanderen naar gegevens van het Archief van het Kadaster. Eerste aflevering. De arrondissementen Aalst en Dendermonde", in: Kultureel Jaarboek voor de provincie Oost-Vlaanderen, XIV, 1960, 3 (Gent, 1962).
H. Holemans, "Oostvlaamse wind- en watermolens. Kadastergegevens 1835-1990. Deel 8. Gemeenten U-Z", Opwijk, Studiekring "Ons Molenheem", Opwijk, 2008.
Frans De Potter & Jan Broeckaert, "Geschiedenis van de gemeenten der provincie Oost-Vlaanderen, Vierde reeks. 45ste deel. Waasmunster", Gent, 1890.
Moens-Lambrechts, Zo was … Waasmunster, Antwerpen, C. De Vries-Brouwers, 1972.
R. Van Lierde, "Sint-Niklaas en zijn windmolens", in: Annalen van de Oudheidkundige Kring van het Land van Waas, LXXIII, 1970, afl. 2, p. 255-282 (uitgegeven handschrift uit januari 1934).