Het Oudekot, de Oude Molen of het Hondekot was een houten graanwindmolen op de Gentpoortvest, tussen de Gent- en de Sint-Katelijnepoort, rechts van het uiteinde van de Boudewijn Ravestraat.

We vinden hem aangeduid op de plannen van Marcus Gerards (1562) en Jacob van Deventer (1558-1575) als eerste en enige moeln tussen de Katelijnepoort en de Gentpoort.

Naast "Oudekot" werden ook de namen "Hondekot" en "Houtekot" gebruikt. Het door elkaar gebruiken van "oude", "honde" en "houte" is te wijten aan de volksetymologie, maar ook aan de toenmalige schrijfwijze. De "h" werd soms willekeurig gebruikt en de "u" en de "n" geleken paleografisch op elkaar; de "t" en de "d" fonetisch. De voorkeur wordt gegeven aan Oudekot, omdat deze het dichtst aanleunt bij de 16de-eeuwse naam "de oude muelene". Dit wordt overigens bevestigd door een rentebrief van 10 september 1721 waarin staat "het oude codt ofte ouden meulen".

Het Onze-Lieve-Vrouwzestendeel van 1580 vermeldt "De wyndmuelene ghenaemt De oude Muelene", in het bezit van Pieter van Heysen.

Eigenaars na 1830:
- voor 1834, eigenaar: 
a) (voor 1/2): Rabaut Jeanne Thérèse, handelaarster te Brugge, Milleville-Hurmeber Thomas, de weduwe, zonder beroep te Brugge en de erfgenamen van Rabaut Charles
b) (voor 1/2): Coppieters-Stochove, voorzitter van het tribunaal te Brugge, Coppieters Vincent, vrederechter te Brugge, Coppieters Charles, onderpastoor te Sijsele, Coppieters Colette, rentenierster te Brussel, Coppieters-Coppieters Jan-Baptist, advocaat te Brugge, Coppieters Bernard, advocaat te Brugge, Coppieters Joseph, advocaat te Brugge, Coppieters Annette, rentenierster te Brugge, Stochove-Coppieters Jean, de weduwe, te Brugge, Stochove Jean Albert, te Brugge en Stochove Jeannette, te Brugge.
- 07.04.1840, verkoop: Delescluze-Van Troostenberghe Louis, houthandelaar te Brugge (ook schepen van Brugge)
- 15.03.1854, verkoop: Brugge, de Stad (vonnis - nog windmolen)

In 1848 werd voor de eerste maal het voorstel geformuleerd om de vestingen tot een groene wandelgordel om te vormen. Na het inrichten van een wedstrijd en het lange belaadslagen over diverse ontwerpen werd op 28 mei 1853 het ontwerp van landschapsarchitect Rosseels om de Gentpoortvest aan te leggen goedgekeurd. In dit plan was geen plaats voorzien voor de molen Het Oudekot.

Bijgevolg knoopte het stadsbestuur in 1853 onderhandelingen aan met de eigenaar, Louis Delescluze. Deze houthandelaar was toen schepen van dit k atholiek stadsbestuur. Daarom diende de waarde van de molen bepaald te worden door "l'autorité judiciaire". Deze werd vastgesteld op 5.650 frank. In de loop van 1854 werd aankoop en afbraak van Het Oudekot geregeld. Aan de pachter van de molen, J. Verriest, werd slechts een schadevergoeding van 250 frank betaald. De molen werd gesloopt en op 9 december 1854 was de aanleg van de Gentpoortvest voltooid.

Lieven DENEWET, Jaak A. RAU & Herman HOLEMANS

Archieven
Stadsarchief Brugge, nr. 138. Registers der Zestendelen. Onze-Lieve-Vrouwzestendeel, 8e cirkel, f° 1010 (1580-1796).
Stadsarchief Brugge, Akten, pak 2, nr. 22.
Stadsarchief Brugge, "Biens Communaux. Acquisitions 1848-1854".
Stadsarchief Brugge, "Biens Communaux" 1866-1870.

Uitgegeven bronnen
L. Gilliodts-Van Severen, "Les registres des "Zestendeelen" ou la cadastre de la ville de Bruges de l'année 1580". Brugge 1894, p. 172.

Werken
K. De Flou, Woordenboek der Toponymie van westelijk Vlaanderen, Vlaamsch Artesië, het Land van den Hoek, de graafschappen Guînes en Boulogne, en een gedeelte van het graafschap Ponthieu, Brugge, 1914-1938.
W. Adriaensens, "Groen Brugge", Brugge, 1987, p. 73.
Herman Holemans, "Westvlaamse wind- en watermolens. Kadastergegevens 1835-1990. Deel 1. Gemeenten A-B", Kinrooi, Studiekring Ons Molenheem, 1993.
J.A. Rau & J. D’hondt, De Brugse parochies. 2. Het leven in Sint-Salvator, Sint-Jacobs, Sint-Gillis,Brugge, 1988, p. 10, 16.
Jaak A. Rau & Jan D'hondt, "Een eeuw Brugge. Deel 1: 1800-1900", Brugge, Marc Vande Wiele, 2001.
Guillaume Michiels, Iconografie der stad Brugge, III, Brugge, 1968.
Marc Ryckaert, "Historische Stedenatlas van België", Brussel, 1991.