De Molen van Bruggeman of Nieuwe Molen was een houten korenwindmolen aan de noordzijde van de Koningin Astridlaan (nr. 18 A), nabij de kruising met de Paardenweg en de kerk van Wintam, op een goede 40 meter ten oosten van de al lang bestaande Winthammolen. Omdat er bij de oprichting in 1900 op dit uiterst oostelijk deel van de Grote Kouter nog geen huizen stonden was dit een uitstekende locatie om van een goede windvang te genieten.

Initiatiefnemer voor de bouw was Alfons Bruggeman. Hij was afkomstig van Tielrode en was gehuwd met de Hingense Maria Theresia De Munter. Voor ze naar Hingene afzakten hadden ze een tijd in Niel verbleven en denkelijk werkte Bruggeman daar op een van de molen. Begin 1889 kwamen ze in Wintam wonen, in de Muizenstraat, waar hij als "meulder" achter zijn huis op perceel B313b een stoommaalderij begon. Tot hij dacht met een windmolen meer te kunnen verdienen. Alfons Bruggeman kocht ergens een standaardmolen aan, maar tot op heden kon nog niet bepaald worden waar die stond. Hij kocht op 6 juni 1900 het perceel waar de molen zou komen (895 m²) aan van Philippe Jacques De Poorter-Van Hoogendorp, landbouwer te Hingene (akte notaris Verbelen).

In juli 1900 opende het college van burgemeester en schepenen van Hinge een onderzoek de commodo et incommodo op het verzoek van Alfons Brugge om een windmolen te mogen plaatsen op het betrokken perceel. Niemand uit de directe omgeving maakte hiertegen bezwaar en zodoende kreeg hij de toestemming om zijn plannen uit te voeren.

De molen vormde de directe concurrent van de al bestaande Wintam- of Koutermolen. In Hingene-Wintam werden de te malen granen nu over twee molens verdeeld en de daaraan gekoppelde omzet werd bijgevolg voor beide kleiner. Begin twintigste eeuw kregen industriële bloemmolens bovendien meer en meer en economsiche overwicht tegenover de particulier w ind- enw atermolens en leverden rechtstreeks bloem aan de bakkers. Het thuis bakken van brood verminderde onafgebroken.

Het werd dus niet gemakkelijk de molen te laten renderen. Vader Alfons en zoon Karel Joseph deden nochtans hun uiterste best. Na het overlijden van Alfons op 22 maart 1907 zetten zijn weduwe en kinderen het werk verder. Zoon Karel Joseph nam het voortouw en maalde verder, maar waarbij hij steeds meer besefte dat het ondoenbaar werd.

De molen werd in 1925 afgebroken en de materialen, de mechanische componenten en de twee steenkoppels werden te koop aangeboden.

De laatste molenaar Alfons G.E. Bruggeman maalde nog verder met de mechanische maaldeirj. Hij was gehuwd met Martha M. Verheyden en overleed op 11 maart 1978 in het Academisch Ziekenhuis te Gent op 70-jarige leeftijd.

Lieven DENEWET & Benny CROKET

Benny Croket, "De molens van Hingene-Wintam, in: Klein-Brabants Molenboek. Jaarboek van de Vereniging voor Heemkunde in Klein-Brabant vzw, 44e jg., 2009, p. 87-103.
"Drie molens te Hingene", in: Veeniging voor Heemkunde in Klein Brabant. Heemkring Jaarboek Klein-Brabant, jaarboek 1972-1973, p. 4.
G.K. Kockelberg, "De Molens van Hingene", in: Ons Molenheem, Opwijk, jg. 31, 2006, nr. 3, juli-september, p. 51-53, ill.
L. Mees, "Geschiedenis der gemeente Hingene, (Hingene), 1979, anastatische herdruk van de uitgave van 1894, p. 291.
Herman Holemans & P.J. Lemmens, Molens van Klein-Brabant, Mechelen en de Rupelstreek, Nieuwkerken, 1987, p. 29-30.
Karel Van den Bossche, Ontdek de molen, Sint-Amands, 1980.