De Dadizelemolen of Cardoens molen (naar de molenaars) was een  houten graanwindmolen aan de noordoostzijde van de Kleppestraat (aan de oostzijde van nr. 35), waar thans een parking is gelegen, op 400 meter ten oosten van de kerk van Dadizele.

De staakmolen was de banmolen van het dorp. Er bestaan nog archiefstukken die zijn bestaan aantonen in de 15de eeuw.

Hij werd herbouwd in het begin van de 17de eeuw (na de vernieling gedurende de godsdiensttroebelen op het einde van de 16de eeuw) en voor 1830.

We zien hem aangeduid op:
- de Fricxkaart (1712)
- de Ferrariskaart (ca. 1775) met het bruin symbool van een staakmolen
- de topografische kaart van Ph. Vandermaelen (ca. 1850) met de benaming "Dadizeele Molen"
- de kadastrale kaart van P.C. Popp (ca. 1855) met het grondoppervlak van een staakmolen op teerlingen.

Eigenaars na 1830:
- voor 1834, eigenaar: de Croix de Dadizeele-Delagrange Philippe, de weduwe, eigenares te Dadizele
- 16.03.1855, erfenis: de Montmorency Luxembourg - de Croix de Dadizeele Anne Eduard Louis Joseph, eigenaar te Parijs (overlijden van de weduwe Delagrange van Philippe de Croix de Dadizeele)
- 05.06.1878, erfenis: de weduwe (overljiden van Anne Eduard de Montmorency Luxembourg)
- 14.03.1887, erfenis: a) d'Hunolstein - de Montmorency Luxembourg Felix Antoine August Jehaen, eigenaar te Parijs en b) de Durfort Civrac de Lorge - de Montmorency Luxembourg Maria Louis August, eigenaar te Parijs (overlijden van de weduwe de Croix de Dadizeele van Anne Eduard de Montmorency Luxembourg)
- 25.04.1888, deling: d'Hunolstein-de Montmorency Luxembourg Felix Antoine August Jehaen, eigenaar te Parijs (onderhandse akte)
- 17.08.1900, erfenis: en de kinderen (overlijden van vrouw de Montmorency Luxembourg)
- 07.10.1901 en akte 20.12.1902, verkoop: d'Hunolstein Hervé August Marie Guillaume, eigenaar te Parijs (onderhandse akte)

Enkele generaties Cardoen waren er huurder-molenaar in de 19de-20ste eeuw.

De staakmolen werd in 1905 verplaatst naar Rumbeke, alwaar hij de versleten Vossemolen kwam vervangen.

In Dadizele werd verder gemalen met een mechanische maalderij (gelegen aan dezelfde Kleppestraat, meer iets dichter bij het centrum, nr. 11). Het maalderijgebouw en het woonhuis bleven tot in de jaren 2000 overeind en moesten dan plaats ruimen voor een nieuw gebouwencomplex. Het was een op de straat gelegen bedrijfsgebouw met typerende rondboogvensters, laadluik en houten windkast; aangepaste poorten. Latere cementering. Het molenaarshuis had twee traveeën en twee bouwlagen onder zadeldak met mechenische pannen; afgeschuinde hoektravee onder oversteek.

Tevens had de familie Cardoen op de oostzijde van hun boerderij een kleine staakmolen gebouwd, enerzijds ter herinnering aan de verdwenen windmolen, anderzijds om op kleine schaal iets te malen voor eigen verbruik en voor hun dieren (zie: Dadizele, Cardoens molentje).

Zie ook: Rumbeke, Vossemolen

Lieven DENEWET & Herman HOLEMANS

Herman Holemans, "Westvlaamse wind- en watermolens. Kadastergegevens 1835-1990. Deel 2. Gemeenten D-G", Kinrooi, Studiekring Ons Molenheem, 1994.
A. De Gunsch, C. Metdepenninghen, A. Tansens & P. Vanneste, Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Provincie West-Vlaanderen, Arrondissement Roeselare, Kanton Roeselare, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 17N1, Brussel - Turnhout, 1999.
Info John Verpaalen, Roosendaal, 06.02.2012.
A. Goublomme & John Verpaalen, "Molenland Vlaanderen", deel 1, 2008, achterkaft (foto)
Jozef Maes, "Een molen te Dadizele en Rollegem-Kapelle", De Belgische Molenaar, 07.07.1963.
Daisy Decoene, "Cardoens molen" in de Kleppestraat", Dadingisila (Heemkundige kring 'Dadingisila' - Dadizele), jg. 17, 2008, nr. 18, p. 87.