Pieter De Jonghe-Vandemoortele, bijgenaamd Pé Pieters, molenaar op de Plaatsmolen, kreeg in november 1874 de toestemming van de Bestendige Deputatie van de provincie West-Vlaanderen, om zijn houten korenwindmolen op de Berg een honderdtal meter oostwaarts te verplaatsen, naar de westzijde van de Beselarestraat (de vroegere Zonnebekestraat), ten noorden van de Molenvoetweg.

De molen werd voortgetrokken op eikenhouten rollen. Dit huzarenstukje nam negen werkdagen in beslag. De molenwandeling had bekijks van heinde en verre. Het motief voor deze verplaatsing van de slechte windvang op de vroegere standplaats. Rond 1914 was de Zwaanhoek zodanig volgebouwd dat de molen het ook daar moeilijk had met de windvang.

In de vooroorlogse periode werd de patroonheilige van de molenaars, de heilige Clemens, elk jaar ‘grondig’ gevierd in Beselare. Op die 23 november kwam alle Beselaars molenvolk na de kerkdienst samen ten huize Pieters voor de koffietafel. Vandaar vertrokken de mannen voor de rest van de dag op kroegentocht

Op schuwe maandag, 19 oktober 1914 vluchtte Pé Pieters als één der eersten voor het oorlogsgeweld naar Ieper, waar hij enkele dagen later overleed. Zijn vrouw bleef thuis, ze wilde nog even afwachten. In de nacht van 20 op 21 oktober braken hevige gevechten uit tussen Duitsers en Britten. Verschrikt van angst heeft Katrien zich verscholen onder de bakkersoven. Duitse soldaten hebben haar daar ontdekt en naar Dadizele gebracht. Later tijdens de oorlog zal ze overlijden in Londerzeel. De molen wordt op 28 oktober terechtgesteld. De Beierse soldaten laten een teerling springen en trekken vervolgens de molen omver met een reep die ze aan de assekop hadden bevestigd.

De Plaatsmolen werd na de oorlog niet meer heropgebouwd. Wel richtte bakker Hermien Dejonghe met zijn jongste zuster Sidonie rond 1920 een maalderijtje op. In 1930 werd ook die bedrijvigheid gestaakt en de gasmotor werd verkocht aan molenaar Berghe van de Suikerijmolen te Geluveld. Hermien overleed in de meidagen van 1940 en Sidonie van Pé Pieters overleed enkele jaren later in het rustoord te Dadizele.

Zie ook: Beselare, Plaatsmolen - I
                           Pé Pietersmolen - I

Jozef MAES

Jozef Maes, De Houten Bergmolen van Beselare in: De Belgische Molenaar, LXVIII, 1973, nr. 4; bewerking van een artikel in: De Leiegouw, 1963, p. 81.
Jozef Maes, Beselaarse Gedenkboeken Deel II: De Windmolens, Brouwerijen, Herbergen en de Toveresseparochie, Beselare, 1958, 95 p
Jozef Maes, De Verdwenen Stenen Molen van Beselare in: De Belgische Molenaar, 1973 (68), nr. 11, 13, 16. (ill.)
John Verpaalen, "Molens van de frontstreek", Veurne, 1995.
Herman Holemans, "Westvlaamse wind- en watermolens. Kadastergegevens 1835-1990. Deel 1. Gemeenten A-B", Kinrooi, Studiekring Ons Molenheem, 1993.
"Kadastrale Legger P.C. Popp: Deel I Passendale en Zonnebeke: Deel II Beselare,Geluveld en Zandvoorde", Zonnebeke, 2001,
Lieven Denewet, Honderd Bespookte Molens in Vlaanderen. Honderd molensagen van de Kuststreek tot het Maasland, in: Molenecho’s, 1992 (20), p. 226
Jozef Maes, Van een Betoverde Molen: Heksen en Heksefeesten in: De Belgische Molenaar, 1966 (61), nr. 14.
Jozef Maes, De Molen van ‘Roste Wiesten’ in de Heksenstoet te Beselare in: De Belgische Molenaar, 1978 (73), nr. 13