In de Onze-Lieve-Vrouwekatedraal, de hoogste toren van Brugge en de op één na hoogste bakstenen kerk ter wereld, bevindt zich een oude tredkraan. De kerk is zeer oud. De huidige kerk werd gebouwd vanaf 1230. De middenbeuk en het koor zijn de oudste delen. De oorspronkelijke toren van de kerk stortte in in 1163. Tussen 1270 en 1340 is de huidige toren gebouwd. De spits werd gebouwd in de 15e eeuw en herbouwd in de 19e eeuw. De tredkraan dateert vermoedelijk van tussen 1270 en 1340 en werd gebruikt om de klokken in de toren omhoog te trekken. De kerk is momenteel volledig in restauratie. Rond 2015 werd de kerktoren hersteld en werd ook de tredkraan in onderhoud genomen. In de toren bevinden zich vijf klokken. De grootste klok werd in de tweede wereldoorlog uitgehaald, waardoor een nieuwe geplaatst werd na de oorlog. Vermoedelijk is dit de laatste keer dat de tredkraan in gebruik genomen werd. De toren kan nog draaien, maar wordt niet meer in werking gebracht.  

In tegenstelling tot de andere tredkranen in kerken in Vlaanderen bevindt deze tredkraan zich niet op de eerste verdieping van de toren, maar helemaal bovenaan in de toren. Daarom wordt geen gebruik gemaakt van katrollen op andere verdiepingen, maar worden de klokken rechstreeks naar boven gebracht door de luiken in het midden van elke verdieping.

Deze tredkraan is geen open constructie. Het is een kraan waarbij drie rijen latten aangebracht zijn. Zo konden de arbeiders binnen in de kraan lopen. Er zijn ook leuningen aangebracht aan de binnenkant. Het is echter niet duidelijk hoe de arbeiders naar binnen moesten gaan. Vermoedelijk was een luik aanwezig, dat weggerestaureerd is tijdens een van de voorgaande restauraties.

De tredkraan staat op een houten as, rechtgehouden met twee ondersteunde zuilen. Op deze as bevindt zich een touw (het originele touw nog), langs waar de klokken opgetrokken werden.

De tredkraan en de toren behoren niet tot het bezoekbare gedeelte van de toren. Toch worden op afspraak met de koster bij wijze van uitzondering bezoeken toegelaten aan de tredkraan.

Maarten OSSTYN